Logo
Contact
spacer
photo/thumb_220.jpg
Auteur | Annemarie Geleijnse
Het gekwelde midden
21-09-2011
Ik hou van dieren én van vlees. Kan dat wel? De mens mag dan een moreel wezen zijn, in ons denken over dieren is vaak weinig consequentie te vinden.

De antrozoöloog Hal Herzog verdeelt de mensheid in zijn boek ‘We aaien ze, we haten ze, we eten ze’ in drie groepen. Tussen de uitersten van gewetenloze vleeseters die het niet boeit hoe een dier heeft geleefd en de extreme idealisten is er een grote groep mensen zoals hij en ik. Morele watjes die het goed bedoelen. Inconsequente twijfelaars met slappe knieën die tot halfbakken compromissen komen. Niet elke dag vlees, bijvoorbeeld. Of wel dode dieren eten, maar dan alleen als ze biologisch zijn vertroeteld. Mensen, die leven in het ‘gekwelde midden’. We worstelen daar wat af met ons schuldgevoel.

Roze knorrie
Dat dat tobben niet is voorbehouden aan de volgroeide hersenen van morele volwassenen, blijkt wanneer ik mijn dochter vertel te overwegen een varken te kopen. Hartstikke gezellig en ze eten al je kliekjes op. Weg met de voedselverspilling! De ideale voedselkringloop; restjes erin en. . . Het geweten aan onze eettafel mag dan slechts negen lentes tellen, op haar achterhoofd gevallen is ze niet. ‘O ja, en dan zeker slachten en zelf opeten’, klinkt het boos.
Maar waarom ook niet? Zo’n roze knorrie een leven als God in Frankrijk bezorgen en dan met evenveel liefde en aandacht tot worst draaien; mooier kan niet toch? Ze kijkt me met grote ogen aan. ‘Dat is toch hartstikke zielig? Dan houden wij van zo’n beest en dan ga jij het dood maken.’ Onze carnivoor bij uitstek valt stil als ik plagerig vraag: ‘Jij wilt wel vlees eten, maar geen dieren doden?’

Fabrieksvarkens
Het duurt een dag of wat, maar dan komt ze erop terug. Ze is er uit. Eigenlijk, zo heeft ze bedacht, kunnen we voortaan maar beter fabrieksvarkens eten. Je weet wel, die zo op elkaar gepakt met afgeknipte staarten leven. En niet van die biologische. Want die industrievarkens hebben toch een rotleven. ‘Als ik zo zou moeten leven, dan wilde ik juist dood.’ Terwijl ik de kinderlogica om zeep help met de opmerking dat we dan wel de bio-industrie in stand houden, haalt ze moedeloos haar schouders op. Glimlachend denk ik: Welkom in het gekwelde midden!

(gepubliceerd in de Krant van de Aarde)
line
REACTIES (1)
deel
DEEL
line
reacties
Brigit Kooijman, 10-10-2011
Mooie column, Annemarie. Zelfs voor een niet-vleeseter als ik herkenbaar. Want ik eet namelijk wel (erg veel vis). En meestal eet ik die met zicht op het aquarium met daarin de twee goudvissen die ik al jaren met zorg in leven hou.

Ik hoop dat jij en R blijven schrijven over de morele dilemma's van het carnivorenschap!